Zamek Pieskowa Skała, położony w Dolinie Prądnika niedaleko Krakowa, jest jednym z historycznych punktów na szlaku Orlich Gniazd. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z dokumentu z 1315 roku, gdzie wymieniony jest jako Peskenstein. Nazwa ta prawdopodobnie wywodzi się od imienia pierwszego właściciela, Piotra, którego przydomkiem było "Peszek". W okresie XIV wieku Kazimierz III Wielki wybudował zamek, który składał się z dwóch części: górnej i dolnej. Jednak górna część, wznosząca się na skale zwaną "Dorotką", nie przetrwała do naszych czasów.

 

     Od 1377 do 1608 roku zamek był siedzibą rodziny Szafrańców, która była znana przez wojewodę krakowskiego Piotra Szafrańca. Niektórzy członkowie rodziny Szafrańców wykorzystywali zamek do napadów na kupców podróżujących przez Dolinę Prądnika, co przyczyniło się do złej reputacji zamku. W XVI wieku zamek przekształcono w rezydencję renesansową, a w XVII wieku Michał Zebrzydowski rozbudował go o system fortyfikacji bastionowych. Jednak w czasie potopu szwedzkiego zamek został zniszczony, a w 1718 roku uległ pożarowi. W kolejnych latach został odbudowany jako rezydencja rodziny Wielopolskich.

 

      W czasie powstania styczniowego odbyły się dwie bitwy pod zamkiem, gdzie poległ m.in. pułkownik rosyjski Andrij Potebnia. W latach 80. XIX wieku hrabia Sobiesław Mieroszewski przeprowadził prace remontowe i dodał elementy neogotyckie. Później zamek przechodził przez różne ręce, aż w 1950 roku został przejęty przez Skarb Państwa i po renowacji stał się Oddziałem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu.

 

     Zamek Pieskowa Skała znany jest również z krypt, gdzie znajdują się cztery manierystyczne sarkofagi Sieniawskich z XVII wieku. W pobliżu zamku rozciąga się park krajobrazowy, a nieopodal znajduje się pięć stawów przepływowych, które dawniej służyły jako hodowla ryb. Dziś stawy te są ostoją płazów i odgrywają istotną rolę w ekosystemie Ojcowskiego Parku Narodowego.